بچه ها به چه تعداد اسباب بازی نیاز دارند؟

بچه ها به چه تعداد اسباب بازی نیاز دارند؟ آیا اتاق آنها باید پر از وسایل بازی مختلف باشد؟ یا اینکه باید تعداد محدودی اسباب بازی داشته باشند؟ این یکی از سوالات متداول والدین است که معمولا به آن فکر می کنند؟ والدین امروزه به نقش بازی و اسباب بازی در رشد مهارت ها و توانایی های فرزندشان آگاه هستند و به شکوفایی استعدادهای آنها توجه بیشتری نشان می دهند.  از یک طرف می دانند که صرفا برخورداری اسباب بازی ها به تنهایی کفایت نمی کند و از طرف دیگر با توجه به وضعیت اقتصاد و درآمد خانواده نمی تانند هر وسیله آموزشی و مفیدی را تهیه کنند! این دوگانگی ها باعث استرس آنها می شود که نکند به افراط و تفریط کشیده شوند. برای برطرف کردن این نگرانی به نزات روانشناسان معتبر کودک می پردازیم تا شما با مطالعه آن بهتین پاسخ را متناسب با سبک زندگی و تربیت خودتان پیدا کنید. در ادامه همراه ما باشید. 

چند وقت پیش رفته بودم منزل یکی از رفقا که یه پسر باهوش و بازیگوش ۶ ساله به اسم عرفان داره . توی راه سری به یه اسباب بازی فروشی زدم . از میان تعداد اسباب بازی موجود در فروشگاه یه ماشین کنترلی که زمان بچگی خودم عاشقش بودم خریدم . به قول معروف می خواستم هم دست خالی نرفته باشم  هم این کوچولوی نازنین رو شاد کرده باشم .
وارد خونه دوستم که شدم ، هدیه بزرگ کادو شده را به عرفان دادم . اون رو گرفت و گذاشت روی میز و خیلی عادی تشکر کرد .یک لحظه سر جام میخکوب شدم . یعنی این بچه نمی خواست بدونه تو این جعبه چیه؟ وقتی من بچه بودم ، اگه یه نخود کادو می گرفتم ، فقط خدا می دونه چقدر خوشحال می شدم.  تا یه ماه اون رو از خودم جدا نمی کردم . برای ما بازی و اسباب بازی یه دنیا ارزش داشت.
خلاصه یک ساعتی که گذشت، عرفان جعبه کادو را با اجازه پدر و مادرش باز کرد ، تو دلم گفتم الانه که ذوق زده بشه .
وقتی کادو را باز کرد و ماشین رو با دقت از جعبش بیرون کشید ، نگاهی به پدرش کرد و گفت مدل ….. بعد یه دفعه با اشاره های پدرش انگار که توجیه شده باشه گفت: ممنونم .

از اینکه یاد من بودین خیلی خوشحال شدم

گفتم به این ماشین ها علاقه داری ، نه ؟ پدرش پیشدستی کرد و گفت: یه چیزی بیشتر از علاقه، تقریبا می شه گفت مجموعه کاملی از ماشین های کنترلی رو داره . عرفان اینبار با احساس غرور گفت: عمو می خوای نشونت بدم .
من که کنجکاو شده بودم گفتم: حتما. عرفان هم رفت و در اتاقش رو باز کرد و کنار ایستاد تا من اول وارد بشم .

وااای خدای من ! اتاق که نه ، یه فروشگاه اسباب بازی کامل و منحصر به فرد داشت. کادو بزرگ من در کنار اونها چشمگیر که نبود هیچی، تکراری هم بود چون دقیقا یکی مثل اون رو داشت.
گفتم :ای بابا مثل این ماشین رو که داری . با یک طبع بزرگوارانه ای که حسابی باعث خنده من شد گفت: آره، ولی این دو تا ماشین یک تفاوت بزرگ با هم دارن. اینو شما برام خریدین و از اینکه یاد من بودین خیلی خوشحال شدم، عمو جون.

موقع برگشتن داشتم فکر می کردم، خدا وکیلی دنیای این بچه ها چقدر با ما متفاوته. خوشحال بودم از اینکه افزایش آگاهی والدین، قدرت خریدشون و . . . باعث شده بچه ها اسباب بازی های بیشتری داشته باشن و دوران کودکی را با شادابی بیشتری طی کنن.
اما یه سوالی حسابی ذهنمو درگیر کرده بود . اینکه واقعا بچه ها به چه تعداد اسباب بازی نیاز دارن؟ . لازمه که اتاقشون پر از وسایل بازی مختلف باشه ؟

************************ 

دیگران چه تعداد اسباب بازی دارند ؟

بریتانیایی ها هر سال بیش از ۳ میلیارد پوند صرف خرید اسباب بازی می کنند.

نظرسنجی ها در این کشور نشون داده که تعداد اسباب بازی یک کودک معمولی ۲۳۸ مورده که تنها با ۱۲ مورد از اونها بازی می کنه. یعنی فقط با ۵% اسباب بازی هاش بازی می کنه و به بقیه اسباب بازی ها توجه خاصی نشون نمی ده.

ولی چرا بچه ها نسبت به اسباب بازی هاشون بی تفاوت می شن ؟ آیا تعداد اسباب بازی ها بر کیفیت بازی بچه ها تاثیر می ذاره؟ خب یه عده ای هستن که اینجور مسایل براشون مهمه و در موردش تحقیق کردن .

تحقیق اول: چهار تا اسباب بازی در مقابل شانزده تا

محققان دانشگاه Toledo در اوهایو ایالات متحده آمریکا ، از ۳۶ کودک نوپا دعوت کردن تا به مدت نیم ساعت با چهار یا ۱۶ اسباب بازی در یه اتاق بازی کنن.
اونها دریافتند وقتی که بچه ها اسباب بازی های کمتری دارن ، خلاقتر هستن . این بچه ها، مدت زمان طولانی تری با آنها مشغول بازی می شدن .

به نظر می رسه برای افزایش تمرکز و خلاقیت بچه ها بهتره والدین، مدارس و مهد کودک ها بیشتر اسباب بازی های خودشون را جمع کنن و فقط تعداد کمی  رو در هر روز در اختیار کودک قرار بدن ولی در هر نوبت وسایل جدیدی رو به اونها بدن تا تنوع آنها هم در نظر گرفته بشه.

به اعتقاد محققان وقتی تعداد زیادی اسباب بازی در دسترس بچه ها باشه اونها سردرگم می شن . به طوری که نمی تونن روی بازی کردن با یکی از اونها تمرکز کنن. از یکی به سراغدیگری می رن یا کلا همه اونها رو رها می کنن  و می رن سراغ یه موضوع دیگه .
یافته های تیم تحقیق به طور خلاصه نشان داد، وقتی تعداد زیادی اسباب بازی در اختیار کودک قرار می گیره ، باعث دلزدگی و حواس پرتیش می شه .در حالی که تعداد کمتر  باعث می شه بچه دامنه توجه بیشتری نشان بده . خلاق تر بازی کنه و به جزییات آنها ها مثل رنگ و طرح و کارکردشون توجه بیشتری داشته باشه .
نتیجه این پژوهش در مجله Infant Behavior and Development به نویسندگی کارلی داچ منتشر شده .

تحقیق دوم: تاثیر اسباب بازی های کمتر

علاوه بر این تحقیق در دهه ۱۹۹۰ نیز دو محقق آلمانی درباره این موضوع تحقیق کردن . اونها در یه بازه زمانی سه ماهه بازی بچه های یکی از مهد کودک های مونیخ رو زیر نظر گرفتن. اونا هم به این نتیجه رسیدن که اسباب بازی های کمتر در روند خلاقیت و اجتماعی شدن کودکان تاثیر بیشتری می ذاره .

در ضمن بچه ها ارزش قایل شدن و نگهداری بهتر از دارایی هاشون رو هم یاد می گیرن . اما وقتی دور و بر بچه ها پر از اسباب بازی باشه ، توجه چندانی به نگهداری از اونها نشون نمی دن .

تجربیات دیگر در مورد تعداد اسباب بازی 

جوشوا بکر در کتاب ClutterFree with Kids هم معتقده که اسباب بازی های کمتر برای کودکان بهتره . چرا که اونها مراقبت از اموال و دارایی هاشون رو بهتر یاد می گیرن .

به گفته این نویسنده: “وقتی که برای بچه ها اسباب بازی های زیادی می خریم ، به طور طبیعی اونها از اسباب بازی هاشون کمتر مراقبت می کنن .بچه ها متوجه می شن که جایگزین های زیادی برای وسایلی که از دست بدن  وجود داره . پس توجه چندانی برای حفظ اونها از خودشون  نشون نمی دن .

از طرف دیگر دبورا مک نامارا، مشاور بالینی در ونکوور و نویسنده کتاب Rest، Play، Grow، می گه:

“کودکان باید بازی کنن ، اما برای همه بازی های خودشون نیازی به اسباب بازی ندارن.”

“بچه ها محیط زندگیشون رو بررسی می کنن . اونها از دست کاری وسایل منزل از کنترل تلویزیون گرفته تا نمکدون آشپزخونه سرگرم می شن.”

به عقیده او در هر خانه ای به قدری لوازم هست که بتونه یه بچه رو برای مدتی سرگرم کنه . اما هیچ کدوم از اونها واقعا جایگاه اسباب بازی را ندارن. به همین دلیل ،وقتی برای کودکان اسباب بازی می خریم باید فاکتورهایی متعددی را در نظر بگیریم تا بچه ها ضمن بازی کردن کشف کنن، یاد بگیرن ، و تخیل کنن .

هیچ وسیله ای واقعا جای اسباب بازی رو برای بچه ها نمی گیره

پیشنهاد محققین درباره تعداد اسباب بازی چیست؟

حالا با مطالعه و جمع بندی همه این نکات می خواهیم بدونیم برای هر رده سنی  به چند وسیله بازی نیازه؟ نکته مهمی که برای پاسخ به این سوال باید بهش توجه کنیم، بررسی روند رشد کودکان و نیازهای اونهاست. کودکان در مراحل مختلف رشد به اسباب بازی های مختلفی نیاز دارن و به شیوه های متفاوتی با آنها بازی می کنن. یک کودک ۶ ماهه هر جغجغه یا عروسکی رو که به دستش بدید به سمت دهانش می بره و یک کودک سه ساله با اون خیال پردازی می کنه.

نیاز سنجی کودکان نوپا

کودکان نوپا، بیشتر علاقه مند به اکتشاف اشیاء هستن ، اونها می خوان بدونن وسایل مختلف چگونه کار می کنه . گلدان ها، تابه ها و قفسه های کابیت برای اونها دنیایی از شگفتیه .

در این سن والدین باید نظارت دورادوری به کودک داشته باشن . باید مواظب باشن تا کنجکاوی اونها باعث به وجود آمدن خسارات جبران ناپذیر نشه . چرا که بچه ها در این سن هیچ نگرشی نسبت به خطرات و تهدیدهای مختلفی که در اطرافشون وجود داره، ندارند. البته بچه ها باید اجازه داشته باشن با وسایل ایمنی که دوست دارن ، بازی کنن .

مطالعات نشان داده، هر چه تعداد اسباب بازی هایی که در یک زمان در اختیار کودکان نوپا گذاشته می شه کمتر باشه ، مدت بیشتری سرگرم بازی با اونها می شن و علاقه بیشتری هم نسبت بهشون نشون می دن .در این مورد برای کودکان نوپا، بلوک های ساختمانی با قطعات بزرگ، عروسک های پولیشی و حیوانات مختلف مناسب تر هستند.

Rowan-Legg، متخصص اطفال در بیمارستان کودکان انتاریو شرقی در اتاواست . او معتقده که کودکان زیر دو سال باید همیشه به یه اسباب بازی دسترسی داشته باشن .

Legg می گه : بچه ها به واسطه اسباب بازی های محبوبشون احساسات شون رو بروز می دن . همچنین رفتارهایی رو که مشاهده می کنن و یاد می گیرن با اونها به اشتراک می گذارن . بعلاوه، همراه داشتن عروسک ها اعتماد به نفس کودکان رو نیز افزایش می ده .

نیازسنجی کودکان پیش دبستانی

کودکان از پنج سالگی، ممکنه اولویت های مشخصی برای بازی کردن داشته باشن . بچه ها در این سن معمولا ابزارهایی نظیر برج های ساختمانی و ست پارکینگ و پلیس ، قطارها ، عروسک های سخنگو و بی بی بورن را به سایر اسباب بازی ها ترجیح می دن .

بزرگسالان در این رده سنی باید به قوه انتخاب و تصمیم سازی های ابتدایی کودک احترام بذارن . اونها نباید کودک رو برای بازی کردن با وسیله ای  خاص تحت فشار قرار ندن . در این مقطع والدین می تونن پیشنهاد دهنده های خوبی برای نحوه هدایت بازی باشن . به شرطی که رهبری در دست بچه ها باشه .

در این سن در کنار کتاب ها ، و وسایل بازی ، بازدید از مراکز علمی و آموزشی و موزه ها هم می تونه برای بچه ها بسیار آموزنده و مفید باشه .

در مورد بازی های فکری چطور ؟

برخی از والدین خواهان خرید بازی های فکری و آموزشی برای کودکشون هستن. خبر خوب برای این والدین  اینه که هر اسباب بازی استانداردی ، می تونه حکم آموزش را برای بچه ها داشته باشه و باعث رشد مهارت های فکری و ذهنیشون هم بشه .

اما برای این گروه سنی نیز تعداد اسباب بازی هایی که در اختیار کودک قرار می گیره نباید زیاد باشه . نکته مهم برای این گروه سنی توجه به طبقه بندی هاست. کودک باید بتونه متناسب با نوع بازی خودش یه گروه از این دسته بندی ها رو انتخاب کنه . با این روش هم تمرکز کودک حفظ می شه و هم قوای تصمیم گیریش قویتر.

************************ 

حالا وقتی که به عرفان و اتاق پر از وسایل بازیش فکر می کنم این احساس بهم دست می ده که با یه کلکسیونر طرف هستم . نه با یه بچه ای که به وسیله ای برای بازی کردن ، یاد گرفتن و رشد کردن نیاز داره . نمی دونم ! شاید دفعه بعد لازم باشه براش یه ماشین یا هواپیمای خیلی توپ تر بخرم . . . !!!

منبع : https://toyinfo.ir ( استفاده از مطالب سایت فقط برای مقاصد غیر تجاری و با ذکر منبع بلامانع است )