آموزش آرامش به فرزندتان با شش راهکار عملی
رازهای ساده و عملی برای آموزش آرامش به کودکان
آموزش آرامش به کودکان اخیرا مورد توجه بسیاری قرار گرفته است .اندیشمندان زیادی از افلاطون و روسو گرفته تا پیاژه و ویگوتسکی درباره نیازهای آموزش کودکان سخن گفته اند و محافل اجتماعی و آموزشی زمان خود را تحت تاثیر قرار دادند. دانشمندان پس از طی آزمون و خطاهای بسیار و پشت سر گذاشتن نظرات فلسفی، اجتماعی به تدریج کودک را از موجودی که توانایی درک سره از ناسره را ندارد متمایز کردند و دریافتند که کودکان از ظرفیت های زیادی برای ادراک، فهمیدن و تجزیه و تحلیل و یادگیری برخوردارند.
اکنون با توجه به پیشرفت های مغز و اعصاب ، بحث درباره نحوه آموزش کودکان پیش از دبستان کاملا تغییر کرده است و محققان اثبات کرده اند که کودکان توانایی و ظرفیت آموزش شناختی، جسمی و اجتماعی را به سرعت کسب می کنند. به همین دلیل روی آموزش جامع کودکان به وسیله بازی و اسباب بازی سرمایه گذاری های قابل توجهی صورت پذیرفته است.
با این وجود سیستم های آموزشی کنونی بیشتر روی عملکرد تحصیلی تمرکز می کنند تا پرورش فردی که از نظر اجتماعی، عاطفی و جسمی، مالی و . . . خودکارآمدی لازم را داشته باشد. بنابراین در کنار موسسات غیرانتفاعی و آموزشی، والدین باید مسئولیت آموزش مسائل بنیادین و مهمی چون آرامش را برای فرزند خود مد نظر قرار دهند.
آغاز آموزش آرامش به کودکان
دکتر ماریا مونته سوری از اولین پیشتازان آموزش آرامش به کودکان است. این دانشمند فرهیخته در سخنرانی که در سال 1936 در کنگره صلح اروپا در بروکسل انجام داد به نکته ای مهمی اشاره کرد و گفت: آموزش آرامش درونی به کودکان می تواند مسیر انسانیت را تغییر دهد.
مونته سوری توانایی های کودکان خردسال را درک می کرد و از شکوفایی استعدادهای آنها حمایت می کرد. او دوران کودکی را بهترین زمان برای به دست آوردن ارزش های بنیادین و احساس آرامش می داند.به طوری که این آموزش ها پایه ساخت شخصیت فرد را تشکیل داده و بر آینده جامعه هم تاثیرات بلند مدت خود را می گذارند.
هر چه آموزش کودک و عادت دادن او به آرام بودن زودتر آغاز شود، نتایج بهتری را نصیب او و اطرافیانش خواهد کرد و او را از گرفتار شدن در مجموعه ای از تفکرات، رفتار، گفتار و عادت های استرس زا نجات می دهد.
از هنگام تولد با کودکتان به گونه ای رفتار کنید که آرامش داشتن را بیاموزد
ناپلئون هیل نیز معتقد است آرامش اصیل پویا و سازنده است. به طوری که به رهایی ذهن از حالات منفی کمک کرده و فرد را از ترس، رهایی می بخشد .
اولین گام های آموزش آرامش داشتن از نوزادی برداشته می شود
متاسفانه مهارتهای ایجاد آرامش اغلب در بزرگسالی به طور خود انگیخته و پس از تحمل ناکامی ها و استرس های فراوان توسط فرد آموخته می شود در حالی که آموزش آرامش باید از اوایل کودکی آغاز شود.
- تحقیقات نشان می دهد، کودکانی که در آرامش و با توجه به ارزشهای اخلاقی عشق و شفقت تربیت می شوند می توانند شادی را در خود و اطرافیان ایجاد کنند، و این امر آنان را قادر می سازد تا برای ایجاد صلح در جامعه مسئولانه تر عمل کنند.
- چوپرا معتقد است که کودکان برای رشد مهارت های اجتماعی سالم به ترکیبی از آرامش ، درک احساسات ، تفکر انتقادی و رفتار قانون مند نیاز دارند.
- بچه های پیش دبستانی که مربی آنها داشتن آرامش درونی را با آنها تمرین کرده بود ، مهارت های بیشتری برای حل مسائل میان فردی خود یا دیگران داشتند. آنها احساسات بچه ها را بهتر درک می کردند و بیشتر با دوستان خود همدلی نشان می دادند.
- کودکان از مشاهده رفتارهای آرام و خونسردانه دیگران خصوصا افرادی که به آنها علاقه دارند نیز آرامش و متانت را یاد می گیرند. تماشای فیلم های خوب در این رابطه بسیار تاثیر گذار خواهد بود.
هرچه آرامش درونی یک فرد بیشتر باشد ، هماهنگی بیشتری را در روابطش با دیگران و محیط نشان خواهد داد
- کودکانی که دارای آرامش درونی هستند همچنین مهارت های مهمی را برای حل و فصل مسالمت آمیز شرایط دشوار کسب می کنند. آنها بهتر می توانند موقعیت های مختلف را تجزیه و تحلیل کنند و تصمیم درست تری بگیرند.
- بسیاری از محققان بر این باورند که آرامش درونی یک ارزش است و همدلی یکی از ضروری ترین مهارت های لازم برای درک این ارزش به شمار می رود. پس عجیب نیست بچه هایی که آرامش بیشتری دارند توانایی درک و همدلی بیشتری را داشته باشند.
- آلفونسو معتقد است که آگاه کردن کودکان درباره ارزشهایی نظیر احترام و عدالت به کسب آرامش بیرونی و درونی کودکان منجر می شود.
- مک فارلند نیز در یادداشت های خود تاکید می کند که”هرچه آرامش درونی یک فرد بیشتر باشد ، هماهنگی بیشتری را در روابطش با دیگران و محیط نشان خواهد داد “
چرا آرامش داشتن برای کودکان اهمیت دارد ؟
برخورداری از آرامش درونی یکی از مهمترین نیازهای کودکان است که عدم تامین آن پیامدهای بلند مدت ناگواری را به همراه دارد.
در طول سالها سرمایه گذاری و آموزش مراکز بهداشتی، والدین و اغلب مراقبین بهداشتی آموخته اند که برای رشد بهتر کودکان به نحوه تغذیه، قد، واکسیناسیون، خواب کافی و مسائل ملموسی از این دست توجه کنند.
در این بین خانواده هایی هم هستند که به تجربه یا با مطالعه ،آرامش درونی فرزندشان را از الویت های خود می دانند. اما حقیقت این است که پیچیدگی های زندگی مدرن و مشغله های فکری و کاری والدین فرصت توجه به این نیاز نامرئی و در عین حال طلایی را به طور چشمگیری کاهش داده است.
آمارهای منتشر شده از سوی سازمان های مختلف به افزایش میزان استرس در میان کودکان اشاره می کند. استرسی که به عنوان روی دوم سکه نیاز به آرامش از شهرت و همه گیری بیشتری برخوردار شده است.
روز به روز بر شمار تحقیقاتی که بر اهمیت داشتن آرامش درونی تاکید دارند افزوده می شود. چرا که از دوران جنینی تا کهنسالی نیاز به آرامش از ستون های اصلی سلامت جسم و روح شناخته شده و از زیربنایی ترین ارزش هایی است که باعث لذت بردن فرد از جنبه های مختلف زندگی می شود.
اما در مقابل نوزادانی که در معرض سطوح بالای هورمون استرس یعنی کورتیزول قرار بگیرند ، در آینده از مشکلات رفتاری و بیماریهای مختلفی متاثر خواهند شد.
حتی در حالت های شدید عدم برخورداری از آرامش ، رشد مغز را هم تغییر داده و مرگ زود هنگامی را به همراه خواهد داشت.
مثلث طلایی حساسیت، پاسخگویی و محبت
اما خوشبختانه برای رفع استرس و تامین آرامش درونی کودکان راهکارهای خوب و مناسبی هم وجود دارد که والدین به کمک آنها می توانند مسیر زندگی فرزندشان را غنی تر و زیباتر نمایند. به شرطی که والدین از مسئولیت پذیری و پاسخگویی خوبی در ارتباط با فرزندشان برخوردار باشند.
اجازه دهید قبل از ورود به تکنیک های تامین آرامش کودکان ، نتیجه چند تحقیق را با هم بررسی کنیم.
- نوزادانی که در شرایط پر خطر به دنیا می آیند، در صورت برخورداری از نوازش مادرشان در اوایل تولد از رشد طبیعی برخوردار خواهند شد. تماس محبت آمیز باعث ترشح چندین ماده شیمیایی آرامبخش من جمله اکسی توسین و مسکن های درون زا در مغز می شود. این هورمون ها به خاموش کردن ترشح کورتیزول و کاهش استرس کمک می کنند.
- والدینی که نسبت به نیازهای فرزندشان حساسیت بالاتری دارند، فرزندانشان از میزان استرس پایه کمتری برخوردار خواهند بود. حتی اگر این کودکان از خلق و خوی دشواری برخوردار باشند.
- در مطالعات بلند مدت مشخص شد فرزندانی که توسط والدین حساس و پاسخگو تربیت شده اند نتایج بهتری به دست می آورند.
بنابراین همانطور که تحقیقات نشان می دهد والدینی که از پاسخگویی و حساسیت نسبت به فرزندشان برخوردارند و به او محبت می کنند فرزندان آرام تری دارند که ضمن استرس کمتر ، موفقیت های بیشتری نیز در زندگی کسب می کنند. بنابراین یکی از راه های دیگر آموزش آرامش به کودکان محبت و همدلی با کودکان می باشد.
6 راهکار فوق العاده برای افزایش آرامش کودکان
به فرزندتان محبت کنید.
بچه ها برای رشد و پرورش به محبت مراقبان خود نیاز دارند. برخورداری کودکان از محبت، نوازش و در آغوش گرفته شدن به قدری اهمیت دارد که اگر از آن محروم شوند از نظر روانی و جسمی هم به قدر کافی رشد نخواهند کرد. شمار زیادی از کودکانی که از آغوش گرم و با محبت والدین یا مراقبین خود محروم بوده اند دچار معلولیت های شدید ذهنی شده اند.
کودکانی که به آنها توجه نشان داده می شود، با آنها تماس چشمی برقرار می شود و با آنها صحبت می شود به خوبی آرام می شوند و میزان کورتیزول خونشان کاهش می یابد.
اما طبیعت معدودی از نوزادان به گونه ای است که به لمس بدنشان پاسخ منفی می دهند و تماس آرام پوستی برایشان ناراحت کننده است حتی میزان کورتیزول خونشان را افزایش می دهد. این بچه ها به ماساژ که با فشار بیشتری روی پوستشان می آورد ، پاسخ بهتری می دهند.
بنابراین والدین حتی درباره نوازش فرزندشان باید هوشیار و حساس باشند و بدانند که کودک چه رفتارهایی را دوست دارد و چه رفتارهایی برایش ناراحت کننده است. تا محبتی که می خواهند به فرزندشان داشته باشند باعث آزار او نشود.
اینکه محبت چه تاثیری بر موفقیت و خوشبختی کودکان دارد ، مقاله زیر را مطالعه کنید :
کدام عامل در تربیت کودک موثرتر است ؟
2. مانند یک کودک فکر کنید.
اینکه از منظر فرزندتان به مسایل نگاه کنید یا مثل نوزادی که توانایی سخن گفتن و تکلم و حرکت زیادی ندارد به دنیا نگاه کنید غیر ممکن است . اما هر چه فرزندتان را بیشتر درک کنید و اطلاعات بیشتری درباره او به دست آورید، رفتار بهتری با او خواهید داشت. این تعامل مثبت میزان استرس کودک را نیز به حداقل ممکن کاهش می دهد. اما گاهی عدم درک کافی باعث یک اشتباه شده و زنجیره ای از رویدادهای نامناسب را ایجاد می کند.در ادامه با یک مثال نحوه درک کردن کودک و رفتار درست با او را بیشتر توضیح می دهیم.
شما چطور یک نوزاد را حمام می کنید؟ از قبل لباس ها، آب حمام و وسایل را آماده می کنید و بعد لباس نوزاد را در می آورید یا اول لباس نوزاد را در می آورید و بعد حمام را آماده می کنید؟
فرض کنید یک مادر روش دوم را انتخاب می کند. او نوزاد برهنه خود را با یک دست بغل کرده و با دست دیگرش حمام را آماده می کند. نوزاد گریه می کند، درجه دمای بدنش پایین آمده و می لرزد. این امر باعث می شود مادرش نتواند او را به خوبی نگه دارد. هنگامی که آب بالاخره آماده می شود ، مادر کلافه نوزاد را سریعتر درون آب می گذارد ، آب ناگهان داغ می شود و پوست نوزاد را می سوزاند، نوزاد به شدت گریه می کند و مادر دستپاچه تر می شود. همین اشتباهات پشت سر هم استرس زیادی را به طور ناخواسته به نوزاد وارد می کند. نوزاد بعد از حمام شروع به عطسه می کند و کل خانواده درگیر سرماخوردگی او می شوند.
هان و فیلبروک در مورد اشتباهات کوچک والدین می گویند: گاهی یک اشتباه کوچک و عدم درک مرحله به مرحله کودک، می تواند زنجیره ای از رویدادهای ناخوشایند و استرس زا را برای کل خانواده ایجاد کند.
تلاش برای درک نقطه نظر کودک فواید زیادی را به دنبال دارد. والدینی که رابطه بهتری با فرزندشان دارند به یکدیگر دلبسته تر بوده و مهارت های اجتماعی بیشتری از خود نشان می دهند.
فرزندتان احساسات منفی شما را درک می کند
کودکان زبان بدن والدین خود را به خوبی درک می کنند. وقتی شما ناراحت، افسرده یا حتی عصبی هستید ممکن است با خودتان فکر کنید که فرزندتان با کمی ظاهر سازی متوجه حال شما نمی شود. اما تحقیقات چیز دیگری می گوید. بر اساس تحقیقات مختلف نوزادانی که به تازگی متولد شده اند، متوجه احساسات مراقبین خود می شوند. آنها در شش ماهگی بین شادی و عصبانیت والدین شان می توانند تفاوت قایل شوند.
تحقیقات سال 2017 نیز این حقیقت مهم را آشکار کرد که آرامش و استرس والدین نیز به کودک منتقل می شود. نوزادان حتی به نحوه مکالمه والدین خود نیز حساس هستند و متوجه گفت و گوی دوستانه یا مشاجره آنها نیز می شوند. این درک بالا همانطور که آنها را برای پذیرش آرامش آماده می کند، می تواند استرس آنها را نیز افزایش دهد.
برای آموزش آرامش با فرزندتان صحبت کنید
صحبت دوستانه با بچه ها می تواند، احساس خوبی در آنها ایجاد کند و باعث ترشح اکس توسین و خوشحالی شود. این صحبت ها وقتی درباره علایق بچه ها و موضوعات جالب توجه آنها باشد می تواند آرامش درونی موثری را در پیوند با یک احساس خوب رقم بزند.
حتی صحبت کردن با نوزادان هم می تواند آرامش و حس خوب را به آنها منتقل کند تا آنها به راحتی بتوانند با نزدیکان خود روابط دلبستگی امن و سالم ایجاد کنند.
در این مورد هم نباید کودکان را مجبور به صحبت و نظر دادن کرد. چون اجبار و عدم آمادگی یا توانایی بچه ها برای ارتباط متقابل می تواند آرامش آنها را بر هم زده و استرس زیادی در آنها ایجاد کند.
اما یکبار دیگر ، ما باید مراقب زمینه های رفتاری نیز باشیم. همانطور که نوزادان می توانند با تماس فیزیکی دچار استرس شوند ، می توانند از طریق ارتباط رودررو نیز تحت فشار قرار گیرند. بنابراین به زبان بدن نوزادان وقتی صورت خود را عقب می کشند یا به شما نگاه نمی کنند توجه کنید.
با فرزندتان به پیاده روی بپردازید
قدیمی ها عادت داشتند وقتی بچه ای گریه می کرد، او را در آغوش بگیرند و راه ببرند. این کار به آرام شدن آنها کمک زیادی می کرد. این باور قدیمی را علم نیز حمایت می کند. محققان معتقدند با این روش کودک آرامش بیشتری را کسب می کند و حتی ضربان قلب و حرکاتش هم آرامتر می شود.
بردن کودکان بزرگتر به پیاده روی نیز با تخلیه انرژی منفی به آرامش آنها کمک زیادی می کند به طوری که معمولا بعد از پیاده روی رفتار بهتری دارند و پرخاشگری، استرس و اضطراب کمتری را نشان می دهند.
در هنگام خواب در کنار فرزندتان باشید
برخی از نظریه پردازان خواب معتقدند که در طول تاریخ بشر ، اجداد ما هنگام خواب فرزندشان را در کنار خود می خواباندند تا کودک شان را از انواع خطرات ایمن نگه دارند. بر پایه همین استدلال ، حافظه تاریخی کودکان هنگام خواب این ارتباط نزدیک را طلب می کند. به طوری که اغلب بچه ها از تنها ماندن در اتاق تاریک می ترسند. شواهدی وجود دارد که اثبات می کند که کودکان خردسال در تنهایی و تاریکی سطح کورتیزول بالایی داشته اند . حتی اگر برای خوابیدن در اتاق خود آموزش دیده باشند.
نوزادانی که هفته های بیشتری را با والدین خود “در اتاق خواب” گذرانده بودند ،میزان کورتیزول کمتری را تجربه کردند . آنها بعدها نیز آرامش بیشتری را نشان دادند.
بنابراین نزدیک بودن فیزیکی کودکان به والدین شان در شب ممکن است به تنظیم سطح استرس کودکان در طول روز کمک کند. اما مجاورت فیزیکی تمام ماجرا نیست. برخی از محققان استدلال می کنند که عنصر اصلی ” در دسترس بودن احساسی هنگام خواب ” است.این محققان پیشنهاد می کنند برای در دسترس بودن عاطفی کارهای زیر را دنبال کنید :
- هنگام خواب از موزیک های آرامش بخش برای کمک به خواب کودک استفاده کنید.
- قبل از خواب با بچه ها گفت و گو نکنید.
- با آرامش ، فرا رسیدن زمان خواب را به او یادآوری کنید.
- وقتی کودک شما گریه می کند، سریع (در عرض یک دقیقه) به او پاسخ دهید.
- بنابراین پیشنهاد می شود که کودکان بعد از 18 ماهگی اتاق خوابشان از والدین شان جدا شود اما هنگام خواب در کنار فرزندشان باشند و از حساسیت لازم برای پاسخگویی به نیازهای فرزندشان در طول شب برخوردار باشند. تا کودک احساس رها شدگی را تجربه نکند.
هنگامی که لورن فیلبروک و همکارانش روال عادی شبانه خانواده ها را با کودکان خردسال مشاهده کردند ، دریافتند مادرانی که از نظر احساسی بسیار در دسترس هستند دارای نوزادانی با سطح کورتیزول پایین در شب هستند که خیلی خوب می خوابند. بعلاوه این بچه ها در طی روز نیز آرامش بیشتری دارند و الگوهای طبیعی و سالمی را در رفتارشان نشان می دهند. بنابراین می توان گفت در دسترس بودن مادر از نظر همدلی و حمایت از کودک می تواند گام مهمی در جلب اعتماد و آموزش آرامش به فرزندان خردسال باشد.
منبع : https://mag.toyinfo.ir (هرگونه استفاده از مطالب و مقالات این سایت تنها با ذکر منبع مجاز است )
بسیار عالی بود
بقیه مطالبتون همه خوب بود ممنون