خرید اسلحه اسباب بازی خوب است یا بد؟

 یکی از بحث انگیز ترین مسائل کارشناسان روانشناسی خرید اسلحه اسباب بازی است. این مساله به یکی از دغدغه های برخی خانواده ها تبدیل شده است. البته جالب است بدانیم که در این مورد، تفاوت های فرهنگی موجود بین کشورها فقط به آداب و رسوم ، نحوه برگزاری اعیاد و . . .  خلاصه نمی شود. بلکه تا آنجا پیش می رود که حتی در انتخاب بازی و اسباب بازی توسط ملت های مختلف هم تاثیر می گذارد. یکی از جالب ترین نمونه ها، تفاوت نگاهی است که مربیان و والدین آمریکایی و ژاپنی در استفاده از اسلحه اسباب بازی دارند.

نگرش خانواده های ژاپنی و آمریکایی در خرید اسلحه اسباب بازی کاملا متفاوت است. ژاپنی ها معتقدند با آموزش درستِ تفکر و عمل اجتماعی و شهروندی دیگر لازم نیست نگران استفاده نادرست فرزندشان از اسلحه باشند . در مقابل، برخی از خانواده های آمریکایی به دلیل دسترسی بالاتر فرزندشان به سلاح، نگران وقوع تیراندازی در مدارس خود هستند. بنابراین برای محافظت از بچه ها،  زیاد با خرید اسلحه اسباب بازی با فرزندشان راحت نیستند. با این وجود هنوز هم بزرگ ترین کمپانی های ساخت اسباب بازی های جنگی و اسلحه در این کشور فعال است و فرش بالایی هم دارد. بسیاری از خانواده های ایرانی هم به خاطر ترس از خشن شدن بچه ها، از خرید اسلحه اسباب بازی برای فرزندشان دوری می کنند. در حالی که موضوع مهم این است که صرف نظر از اینکه ما در چه کشوری زندگی می کنیم باید نحوه استفاده درست از یک وسیله را به فرزندمان بیاموزیم. باید کنترل درونی او را تقویت کنیم  ارزش های اخلاقی را به او بیاموزیم  . . . تا او دست به خلاف نزند. نه اینکه ابزار را از او بگیریم و درهای تفکر انتقادی را به رویش ببندیم. در مقاله ای که توسط یک مادر جوان آمریکایی به نام کریستین گروس نوشته شده  با زبانی روان به علت و پیامدهای این تفکر پرداخته شده است. قطعا خواندن این ترجمه و نتیجه گیری از آن، برای کسانی که دل نگران استفاده از اسلحه اسباب بازی  هستند، جالب خواهد بود .

دور نگه داشتن پسران از رفتارهای خشونت آمیز  . . .  !

شوهر من تنها پسر خانواده بود . از آنجا که مادرش عقاید تربیتی سفت و سختی داشت به او اجازه بازی با تفنگ اسباب بازی ، شمشیر و هر نوع اسباب بازی که از دید او خشونت آمیز بود را نمی داد. وقتی ۵ ساله شد هیجان تجربه بازی با اسلحه اسباب بازی در او به قدری بود که مخفیانه به خانه دوستش می رفت تا دقایقی را با تفنگ او بازی کند .

این درست همان نگرشی بود که من در تربیت پسرانم داشتم . مهمترین استراتژی تربیتی من این بود که خریدن تفنگ و شمشیر و تیر و کمان اسباب بازی ممنوع است.به همین دلیل در خانه ما  اسباب بازی در یک فهرست کلی در سه طبقه خلاصه می شد . پازل ها، بلوک ها و لگوهای خانه سازی و اسباب بازی های ورزشی .

می خواستم با این روش پسرانم را از یادگیری رفتارهای خشونت آمیز دور نگه دارم. الحق و الانصاف هم پسرانم بسیار مودب، مهربان و صمیمی بودند. به طوری که هیچ رفتار خشنی در آنها دیده نمی شد.
احساس می کردم در پیاده کردن اصول تربیتی موفق بوده ام . چرا که پسر ۴ ساله ام اصلا نمی دانست اسلحه اسباب بازی چیست . خوب من هم به عنوان یک مادر از این بابت احساس غرور می کردم . زیرا پنجره احساسات بد و خشونت آمیز را به روی بچه هایم ببندم .

یک هدیه عالی : اسلحه اسباب بازی

تا اینکه پسر بزرگم به جشن تولد یکی از دوستانش رفت . در آن جشن به تمام بچه های شرکت کننده کادوی کوچکی داده شد . وقتی پسرم به خانه رسید و با ذوق و شوق کادویش را باز کرد من از تعجب خشکم زد. هدیه او یک اسلحه اسباب بازی بود !

قبل از اینکه بتوانم حرفی بزنم پسرم با خوشحالی زیادی شروع کرد به دویدن و بنگ بنگ کردن .

از این ماجرا هنوز چیزی نگذشته بود که پسر کوچکترم عاشق شمشیر دزدان دریایی دوستش شد . من مانده بودم که چطور موفقیت خود را ظرف مدت کوتاهی از دست داده ام. حالا باید چه کنم تا بچه هایم پرخاشگر یا زورگو بار نیایند .در همین گیر و دار ماجرای ماموریت کاری همسرم به ژاپن پیش آمد . با خودم گفتم:

خب چه بهتر مردم ژاپن مردمی خونگرم و آرام و صمیمی هستند و بچه ها با خیال راحت آنجا بزرگ می شوند .
یک هفته بعد از مستقر شدنمان در توکیو و ثبت نام بچه ها در مهد کودک شاهد اتفاقات عجیب دیگری بودم .

یکی از واحدهایِ کار گروهی بچه ها ، ساخت اسباب بازی های چوبی و کاغذی مثل انواع شمشیر، سپر و حتی تفنگ بود! . ” گل بود به سبزه نیز آراسته شد ” .تازه مربیان هم در ساختن این ابزار و وسایل به بچه ها کمک می کردند . حتی در جشن تابستانی مهد به بچه ها تفنگ های آب پاش دادند . مربیان هم پا به پای بچه ها با آنها می دویدند و یکدیگر را خیس آب می کردند .

 جرم کودک : استفاده از تفنگ اسباب بازی

از طرفی از دیدن این تفنگ هایی که هر کدام می توانست در ایالت های آمریکا ماجرایی به پا کند ناراحت بودم . از طرف دیگر می دیدم که بچه ها چطور با نشاط و انگیزه به بازی و تفریح می پردازند و از دیدن خنده های بلندشان شاد می شدم .

اجازه دهید تفاوت های فرهنگی میان مردم آمریکا و ژاپن را در زمینه برایتان توضیح دهم . اینگونه شما هم احساسات متضاد مرا بهتر درک می کنید . آنها تفاوتهایی در نگاه به اسباب بازی هایی نظیر تفنگ و شمشیر دارند .

نگاه آمریکایی ها به اسلحه و تفنگ اسباب بازی

در ایالت های آمریکا داشتن تفنگ اسباب بازی نه تنها ناپسند است بلکه حتی در پاره ای از موارد جرم محسوب می شود .آنها تلاش می کنند تا اشتیاق بچه ها به داشتن تفنگ های اسباب بازی به نوعی سرکوب شود .

برای مثال در ۶ ماه گذشته یک پسر ۶ ساله در ماساچوست به علت همراه داشتن یک لگوی تفنگ در اتوبوس مدرسه بازداشت شد او را مجبور کردند یک نامه عذرخواهی بنویسد .

یک پسر ۵ ساله نیز در مریلند به علت همراه داشتن اسلحه اسباب بازی در فضای آموزشی ده روز از حضور در مدرسه محروم شد .

کودک دیگری برای اجرای نمایش ، یک اسلحه مارک NERF را با خودش به کلاس برده بود . او نیز به مدت چند ساعت در مدرسه مورد بازجویی قرار گرفت . دست آخر از شدت ترس شلوارش را خیس کرد .

همین مهد ها و مدارس طرح های فرهنگی مختلفی را هم به طور سالانه برگزار می کنند .

طرح اسلحه ات را تحویل بده، کتاب خوبی هدیه بگیر یکی از این طرح های ملی گسترده است .

این ها تنها قسمت کوچکی از وحشت والدین و مسئولان را از راه یافتن سلاح به مدارس نشان می دهد. وحشتی که علت آن را یک جست و جوی تاریخی به خوبی روشن می کند .

بیشتر بخوانید

چرا خرید اسباب بازی پسرانه ضرورت دارد ؟

نگاه تاریخی به استفاده از اسلحه اسباب بازی

از دهه ۱۹۵۰  فیلم های سینمایی با نمایش قهرمانان مسلح ، سربازان جنگجو و گاوچران های مهاجر به دنبال جذب مخاطب بیشتری بودند .همین مساله تمایل به حمل سلاح در میان مردم عادی به نمادی از قدرت برای حمله یا دفاع تبدیل شد . تا اینکه در دهه ۱۹۹۰ تیراندازی های غم انگیزی در مدارس و دانشگاه های آمریکا روی داد . وحشت عمومی گسترده ای در میان مردم ایجاد شد و آستانه تحمل مراجع تصمیم گیر درباره حمل اسلحه اسباب بازی خصوصا توسط بچه ها را به صفر رساند .

تحقیقات درباره اسلحه اسباب بازی چه می گوید ؟

جی مچ لین استاد دانشگاه کالیفرنیا مقاله ای در مجله بازی منتشر کرد.  در این مقاله شگفتی خود را از حذف مهمترین سمبل های تفنگ اسباب بازی تاریخ آمریکا از موزه ملی بازی شرح می دهد . او می گوید :

حذف انواع تفنگ های اسباب بازی از تاریخ فرهنگی کودکان آمریکا طی یک حرکت سیستماتیک جای بسی تاسف است.

وی می افزاید : بسیاری از آمریکایی ها نسبت به بازی بچه ها با تفنگ های اسباب بازی حساسیت زیادی نشان می دهند. آنها تفنگ را روی خشونت کودکان در بزرگسالی موثر می دانند . با این وجود تحقیقات مختلف از این افراطی گری حمایت نمی کند .

در حقیقت بسیاری از این تحقیقات به یک نتیجه  مهم رسیده اند . و آن اینکه بچه ها در جریان بازی های پر تحرکی نظیر تعقیب و گریز و بازی با اسباب بازی هایی نظیر تفنگ  چیزهای زیادی یاد می گیرند . آنها یاد می گیرند سرعت عمل بالاتری داشته باشند . همچنین در یک زمانِ واکنش کمتر ، شرایط محیطی و زبان بدن همبازی های خود را درک کرده و متناسب با آن واکنش نشان دهند .

بچه ها در جریان بازی های پر تحرک  یاد می گیرند سرعت عمل بالاتری داشته باشند .

آگاهی در نحوه استفاده بسیار موثر است !

مچ لین در ادامه به نظریه انسان شناس معروف گرگوری بیستون اشاره می کند و می گوید:

زمانی که کودک در حال بازی با اسلحه اسباب بازی است این کار را در چهارچوب بازی انجام می دهد .او می داند که این تیراندازی ، تیراندازی واقعی نیست. در مقابل بزرگسالان آمریکایی نیز دقیقا می دانند که وقتی از اسلحه واقعی استفاده می کنند چه خطراتی پیش رو دارند. این انسان شناس معتقد است زمانی که بچه ها درگیر بازی های پر تحرک می شوند تمرکز خود تنظیمی آنها افزایش می یابد .

این نیروی کنترل درونی در کسب موفقیت های فردی ، شغلی و تحصیلی کودکان از اهمیت زیادی برخوردار است .

نیروی کنترل درونی در کسب موفقیت های کودکان از اهمیت زیادی برخوردار است .

اما امروز کنترل بیش از حد والدین ، مربیان و مراکز تربیتی روی کودکان باعث کاهش قابل ملاحظه توانایی خود تنظیمی کودکان شده است . به طوریکه مهارت خود تنظیمی یک کودک ۵ ساله برابر مهارت های خود تنظیمی یک کودک سه ساله در ۶۰ سال پیش است. دکتر اف اسکی چیلتون نیز به نکته جالبی در این باره اشاره می کند. او می گوید: اگر والدین پیوسته نگران مواجه فرزندشان با تفنگ و کمان و اسباب بازی های جنگی باشند. این ترس و نگرانی را به فرزندشان هم منتقل می کنند و باعث می شوند او ترس آموخته شده و شدیدی را در مواجه با این وسایل بازی تجربه کنند. 

تحقیقات مکمل دیگر نشان داده است که علاقمندی پسران به بازی کردن با انواع سلاح های اسباب بازی منجر به شکل گیری و خلق بازی های پیچیده ای می شود که تفکر و فعالیت کودکان را بیشتر از قبل سازمان می دهد . بنابراین می تواند محرکی برای تقویت تفکر شناختی آنها در نظر گرفته شود. یکی از فواید تقویت تفکر شناختی کودکان هنگام بازی با تفنگ و اسلحه اسباب بازی بی خطر، افزایش دقت، توجه و تمرکز آنها هنگام هدف گیری است. 

تفاوت دیدگاه ژاپنی ها به اسلحه اسباب بازی

اما در مدارس و مهدهای ژاپنی نگاه دیگری حاکم است. در ژاپن هیچ کسی اسلحه شخصی ندارد. پس نمی توان آماری را درباره مرگ و میر توسط سلاح گرم پیدا کرد. آنها روی جنبه هایی که باعث تقویت مراکز کنترل درونی می شود کار می کنند. در نتیجه مطمئن هستند که با آموزش درستِ تفکر و عمل اجتماعی و شهروندی دیگر لازم نیست نگران حمل تفنگ اسباب بازی به مدارس باشند. اگر چه به نظر می رسد فاکتورهای دیگر  حاکم بر آموزش و پرورش ژاپن هم در این روند تاثیرات شگرفی داشته باشد . فاکتورهایی نظیر توجه به منافع جمعی به جای جاه طلبی فردی .

امروز خوب بازی کنند ، فردا خوب زندگی می کنند

به هر حال ما دوباره به آمریکا برمی گردیم . این بار نگاه من درباره داشتن اسباب بازی های جنگی کاملا تغییر کرده است . برای رعایت قوانین اجازه نخواهم داد بچه ها با خودشان تفنگ اسباب بازی به مدرسه ببرند. اما در خرید اسباب بازی پسرانه برای آنها محدودیتی اعمال نخواهم کرد . روش درست بازی کردن را به آنها می آموزم تا بتوانند امروز خوب بازی کنند و فردا خوب زندگی کنند .
همین چند روز پیش خودم یک تفنگ با تیر هایی فومی رنگارنگ برای پسرم خریدم . و حالا او در حال محافظت از برادر کوچکترش در برابر نیروهای بدی از آن استفاده می کند و آنها را به داشتن رفتار مصالحه آمیز و درست دعوت می کند . گویی ژنرالی است که اندیشه های یک ناجی صلح را دارد . من از این بابت بسیار خوشحالم .

راستی همسرم هم هر وقت فرصت کند یکی از تفنگ های اسباب بازی بچه ها را بر می دارد . با کودک درون خود وارد بازی می شود، درست مثل این که یک کودک ۵ ساله  شور زندگی را در بازی تجربه می کند . . .

بیشتر بخوانید 

تشویق کودکان به همکاری

منبع : https://mag.toyinfo.ir ( استفاده از مطالب سایت فقط برای مقاصد غیر تجاری و با ذکر منبع بلامانع است )